ร่างกายอันขาวซีดของมินยุนกิถูกผลักลงบนเตียงกว้าง ดวงตาเฉยชานั้นมองคนด้านบนที่กำลังคลานเข้ามาหา เขานอนเพียงหัวเตียง มองใบหน้าที่เคลื่อนเข้ามาซุกไซร้ลำคอ ในขณะที่ใช้มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออก แทฮยองตอนนี้น่ะเมาจนแทบไม่เหลือแทฮยองคนปกติที่ยุนกิมักคุ้นเคย แทฮยองที่ไม่ยอมเขา คนที่พยายามจะเอาชนะเขา นั่นแหละที่แทฮยองกำลังเป็นในตอนนี้ ผิวกายขาวซีดนั้นเผยออกมา ไหล่กว้างถูกขบเม้มด้วยฟันเล็กคม แทฮยองขบเม้มสร้างรอยรัก ใบหน้าและหูร้อนผ่าวและแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขานั่งคร่อมยุนกิเอาไว้ รู้สึกถึงมือหนาที่กำลังฟ้อนเฟ้นไปยังแถวสะโพกของเขา แทฮยองขบเม้มใบหูขาว เลียมันเหมือนลูกแมว ในขณะที่ยุนกินั้นกำลังเล่นไปตามเกมของเขา แทฮยองบดจูบลงไปบนริมฝีปากนั้นอีกครั้งและอีกครั้ง ใส่ความรุนรงเข้าไปจนแทบคลั่ง เสียงน้ำลายและการแลกลิ้นดังสู้กับเสียงรถยามค่ำคืน เสื้อตัวบางที่หลุดหลุ่ยของแทฮยองถูกดึงรั้งจนแสบผิว ยุนกิไม่สนใจ ยังคงป้อนจูบสู้กับแทฮยองไป เสื้อผ้าบางตัวนั้นหลุดออก เขาดึงรั้งมันให้ออกห่างจาเรือนกายสวย ผิวสีแทนที่กระทบกับแสงสีเหลืองของแสงไฟมันช่