Please forgive me daddy " เราเลิกกันไหม ? ปาร์คจีมิน " สิ้นประโยคนั้นเหมือนสติของปาร์คจีมินขาดผึง เขามองคนตรงหน้าที่ไม่มีแม้แต่ความลังเล แทฮยองไม่ร้องไห้ แต่จ้องมาที่จีมินอย่างจริงจัง ในตอนนั้นหัวของจีมินมีแต่ความไม่เข้าใจ ทำไมแทฮยองถึงพูดมันออกมาได้ง่ายอย่างนั้น " ฉันไม่เลิก " เขาจะไม่ยอมให้แทฮยองทิ้งเขาไป ทิ้งเขาเหมือนผู้หญิงคนนั้น ไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากบางของแทฮยองก็ถูกครอบครองโดยปากของอีกคน จีมินกดจูบลงมาอย่างแนบแน่น มือหยาบคว้าท้ายทอยของอีกฝ่ายดึงรั้งให้แนบชิด จนได้ยินเสียงหายใจและเสียงครางประท้วงอย่างไม่พอใจของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน ลิ้นร้อนกวาดเข้าไปสำรวจในโพรงปาก เกี่ยวตวัดกับอวัยวะเดียวกันที่เอาแต่ต่อต้าน จีมินเอื้อมมือไปบีบปลายคางเมื่อแทฮยองพยายามจะหันหน้าหลีกหนี แรงบีบที่ไม่น้อยทำให้แทฮยองเจ็บจนต้องเอามือไปกำข้อมือของคนที่คร่อมร่างเขาไว้ให้ปล่อย ทั้งสองคนแลกลิ้นกันอยู่นานจนในที่สุดจีมินเป็นเป็นฝ่ายผละออก ดวงตาเรียวมองคนใต้ร่างที่หอบหายใจอย่างเหนื่อย ใบหน้าสวยที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ ดวงตาหวานเยิ้มคลอไปด้วยน