ทันทีที่พ้นบานประตูบ้าน ร่างผอมของชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆก็ถูกกระชากโดยมือหยาบกร้าน ดวงตาคู่สวยมองผู้ชายที่เป็นเจ้าชีวิตเขามาสักพักแล้ว ข้อมือเล็กสะบัดออกให้หลุดจากการเกาะกุม แม้ว่าจะถูกมองด้วยสายตาดุๆอยู่ก็ตามที ดวงตาแข็งกร้าวมองสำรวจไปทั่วตัวคนที่มีกลิ่นเหล้าฉุนทั่วตัวอย่างปกปิดไม่มิด ร่างกายที่ผอมกว่าผู้ชายทั่วไปในเสื้อเชิ้ตสีแดงสดปลดกระดุมออกไปกว่าสามเม็ดบน ส่งผลให้เห็นตั้งแต่ลำคอสีนวลไปจนเกือบถึงหน้าอก "โอ้ย!" เสียงร้องของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เขาคิดจะหยุดสงสาร ไม่ใช่ว่าเขาจะหึงหวงโดยไร้เหตุผลกับอีแค่ปลดกระดุมมากไป ถ้าหากมันไม่มีรอยลิปสติกหลากสีบนลำคอเนียนๆนั่น ไหนจะกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงปนมากับกลิ่นเหล้าอีก จองกุกลากอีกคนไปที่ห้องของเขา เดินขึ้นบันไดด้วยความทุลักทุเล เนื่องจากอีกฝ่ายทรงตัวไม่ค่อยอยู่ แทฮยองผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด เขาเกือบจะสะดุดบรรไดล้มหากไม่มีจองกุกคอยรั้งไว้และพาขึ้นไปอย่างรวดเร็ว สู่ห้องของจองกุก ห้องที่แทฮยองไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนานเพราะต่างฝ่ายต่างยุ่ง จองกุกทำงานหนักบินไปมาตลอด ส่วนเขาก็ไม่เคยจะอยู่บ้าน ไปนอนกกสาวบ้างอะไรบ้าง แต่นั่นไม่สำคัญเ