ร่างกายอันขาวซีดของมินยุนกิถูกผลักลงบนเตียงกว้าง ดวงตาเฉยชานั้นมองคนด้านบนที่กำลังคลานเข้ามาหา เขานอนเพียงหัวเตียง มองใบหน้าที่เคลื่อนเข้ามาซุกไซร้ลำคอ ในขณะที่ใช้มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออก แทฮยองตอนนี้น่ะเมาจนแทบไม่เหลือแทฮยองคนปกติที่ยุนกิมักคุ้นเคย แทฮยองที่ไม่ยอมเขา คนที่พยายามจะเอาชนะเขา นั่นแหละที่แทฮยองกำลังเป็นในตอนนี้
ผิวกายขาวซีดนั้นเผยออกมา ไหล่กว้างถูกขบเม้มด้วยฟันเล็กคม แทฮยองขบเม้มสร้างรอยรัก ใบหน้าและหูร้อนผ่าวและแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขานั่งคร่อมยุนกิเอาไว้ รู้สึกถึงมือหนาที่กำลังฟ้อนเฟ้นไปยังแถวสะโพกของเขา แทฮยองขบเม้มใบหูขาว เลียมันเหมือนลูกแมว ในขณะที่ยุนกินั้นกำลังเล่นไปตามเกมของเขา
แทฮยองบดจูบลงไปบนริมฝีปากนั้นอีกครั้งและอีกครั้ง ใส่ความรุนรงเข้าไปจนแทบคลั่ง เสียงน้ำลายและการแลกลิ้นดังสู้กับเสียงรถยามค่ำคืน เสื้อตัวบางที่หลุดหลุ่ยของแทฮยองถูกดึงรั้งจนแสบผิว ยุนกิไม่สนใจ ยังคงป้อนจูบสู้กับแทฮยองไป เสื้อผ้าบางตัวนั้นหลุดออก เขาดึงรั้งมันให้ออกห่างจาเรือนกายสวย ผิวสีแทนที่กระทบกับแสงสีเหลืองของแสงไฟมันช่างเย้ายวน จนแทบทนไม่ไหว ยุนกิเผลอร้องออกมายามฟันคมกัดริมฝีปากของเขาคืนและมีแผล
"ให้ตายสิ"
ยุนกิสบถเบาๆพอให้แทฮยองไม่ได้ยิน ยามที่บั้นท้ายกลมกลึงใต้เนื้อผ้าเสียดสีกับส่วนนั้น กางเกงยีนส์ของยุนกิค่อนข้างหนา แต่สัมผัสนุ่มที่กระทบเข้ามาก็พอจะทำให้รับรู้ ยิ่งเห็นยุนกินิ่งเฉยแทฮยองยิ่งบดเบียด เขาอ้าขนต้อนรับใบหน้าหล่อเลหาให้เขามาซุกที่ผ่นอก ความชื้นแฉะของน้ำลายแตะลงบนผิวเย็น ติ่งไตนั้นถูกดูดดุนอย่างเอาอกเอาใจ จนแทฮยองเผลอส่งเสียงออกมาเบาๆ ซอกนิ้วผ่านเส้นผมนุ่มๆ แทฮยองจับผมของยุนกิเอาไว้ ใบหน้าสวยเชิดยามรู้สึกวาบวาม
อารมณ์พาไป ไม่ทันไร แทฮยองและยุนกิก็ปลดเครื่องแต่งกายส่วนล่างออก แทฮยองกอดคอขาวเอาไว้ ยามที่ปลายนิ้วเย็ฯแทรกเข้ามาในช่องทางร้อนรัก แทฮยองแทบบ้า เขารู้สึกเสียเปรียบเมื่อยุนกิค่อยๆสอดเข้าไปในขณะที่เขากำลังพิงอกจนได้ยินเสียงหายใจชัดเจน
"อื้อ!!"
เมื่อเข้ามาถึงครึ่งนิ้วยุนกิก็กระแทกมันเข้าไปจนสุด เขาหมุนควงให้อีกคนผลิตเสียงครางเล่นๆ รอช่องทางที่บีบรัดจนเจ็บนิ้วคลายตัวพอจนสอดอีกสักนิ้วสองนิ้วเข้ามา เสียงเฉอะแฉะอันหน้าอาย พอๆกับผิวกายเย็นๆทั้งสองที่แนบชิดกัน แทฮยองกัดริมฝีปากจนห้อเลือด
"อ๊ะ-ยุน ยุนกิ อื้ออ เย็น"
จนกระทั่งนิ้วสุดท้ายได้เข้ามาพอให้ช่องทางนั้นได้รับการเบิกทางที่พอจะรองรับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วมือเข้าไปได้เสียที แทฮยองยกมือจับบ่ากว้างสองข้าง เขาถูกจับบังคับให้นั่งบนตัวอีกคน ปลายหัวมนนั้นทรอดเข้ามาภายใน
"อ๊ะ ยุนกิ!!!"
แทฮยองถูกอีกคนเอาคืนด้วยการกระแทกเข้าไปจนสุด ใบหน้าหวานเหยเกเพราะความเจ็บแสบ ข้างในเต้นตุบๆบีบรัดส่วนคับพองจนแนบแน่น แทฮยองกัดริมฝีปาก เขาไม่เคยทำท่านี้กับยุนกิ และยุนกิก็ไม่เคยทำรุนแรงด้วยการสอดเข้าไปทีเดียวรวดแบบนี้
ร่างกายที่นั่งอยู่บนร่างผิวซีดขยับเอวเบาๆ แทฮยองเชิดหน้าขึ้น ปากบางที่แตกจนเห็นเลือดซิบๆอ้าส่งเสียงอย่างไม่อายใคร เมื่อมีมือแกร่งของยุนกิบีบที่เอว พาให้ขยับไปตามอีกคนต้องการ แทฮยองส่ายหน้า ยุนกิบังคับให้เขาถูกเข้ามาลึกจนจุกไปหมด ความเร็วและรุนแรงทำให้แทฮยองได้แค่ใช้มือยันแผ่นอกขาวไว้
"พี่ อื้อ อ๊ะ— ยุนกิ ยุนกิอา..เบาหน่อย"
"..."
"อ๊า อ๊ะๆ เลิกจับสักที อื้อ หยุด"
แทฮยองปัดมือขาวที่บีบเอวเขาแล้วบังคับให้ขยับตามใจต้องการจนเอวของขึ้นรอยมือแดงปื้น มือบางจับข้อมือนั้นดึงให้ออกห่างหลายครั้ง แต่ยุนกิยังคงดื้อด้าน จนแทฮยองต้องขย่มตัวลงไปแรงๆ แล้วคว้าข้อมือนั้น นิ้วเรียวทั้งสิบสอดประสานกับอีกคน ในขณะที่มือประสานกัน เอวบางก็ขยับไปตามใจตัวเอง แทฮยองขยับช้าๆเอื่อยๆ เขาส่งสายตามองลงไปยังยุนกิ ที่ตอนนี้เหมือนว่าจะอดทนกับการบดเบียดของเขาไม่น้อย ผิวซีดมีสีแดงฝาดๆกับเส้นเลือดที่คอที่ขึ้น ยุนกิกำลังอดทนเชียวล่ะ
"อื้มมมม"
แทฮยองเม้มปาก เขาขยับสะโพกเนิบนาบ และไม่ลึกมาก มันสบายและดีกว่าที่ยุนกิบังคับเขาอีก ปากแดงเผยอ เรือนร่างขึ้นลงไปมา ยุนกิมองคนตรงหน้าที่กำลังมีความสุขด้วยตัวเอง ในขณะที่เขากลับรู้สึกว่าต้องอดทน มาช้าและไม่ทันใจเขาเสียจริงๆ มือขาวกำแน่นจนขึ้นข้อ เส้นเลือดปูดโปน ดวงตาเล็กของยุนกิไม่ฉายแววเรียบนิ่งอีกต่อไป
เจ้าของกายบางที่กำลังขยับตัวไปมาอย่างคุมเกมได้แค่ครางอืออึงอย่างพึงพอใจ ในหัวขาวโพลนไปหมด เมื่อปลายหัวมนนั้นแตะถึงจุดกระสัน แทฮยองที่รู้สึกมึนๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เริ่มสร่างเล็กน้อย ภาพที่เบลอ เขากลับเห็นแววตาฉายความเป็นยุนกิในแบบที่ใครๆก็ไม่เคยเห็น ริมฝีปากบางยกยิ้ม บดคลึงก้นลงไป กดแช่ค้างเอาไว้ เป็นการทรมาณอีกคนเล่นๆ
มินยุุนกิเป็นผู้ชายที่รสชาติขมฝาดลิ้นเหมือนแอลกอฮอล์เวลาอยู่บนเตียง และทำให้แทฮยองมัวเมาไม่รู้สติ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะบ้าคลั่ง ต้องการผู้ชายคนนี้ถึงขนาดไหน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบๆตัว มึนเบลอ ยุนกิกับแทฮยองมีความทรงจำอะไรด้วยกัน แทฮยองจำไม่ค่อยได้ อาจจะเพราะมันไม่ค่อยมี เหมือนกับได้ทำเรื่องนึงลงไปในตอนเมาแล้วเช้าวันถัดมาทุกอย่างจะเป็นปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
나 너에게 취해
นา นอเอเก ชวีแฮ
ฉันมัวเมาไปกับเธอ
난 이 밤에 취해
นัน อี บัมเม ชวีแฮ
มัวเมาไปในค่ำคืนนี้
니가 모질게 했던 그 기억 속에
นีกา โมจิลเก แฮซดอน คือ กีออก ซกเก
ในความทรงจำของเธอมันช่างใจร้ายกับฉันจริงๆ
แทฮยองก้มหน้าไปจุมพิตริมฝีปากร้ายที่พูดน้อยแต่พูดทีก็เหมือนใบมีดกรีดลงลึกจิตใจ ปากนี้ใช้พูดตัดความสัมพันธ์ของพวกเขาจนขาดวิ่น ยุนกิทำเหมือนเรื่องราวนั้นระหว่างเราที่ผ่านมาเป็นปีๆเป็นเพียงช่วงเวลาระหว่างเมาที่พอตื่นขึ้นในตอนเช้า ก็ลืมเลือนไปจนสิ้น
"ยุนกิ..อา อ๊ะ!"
แทฮยองสะดุ้งเมื่ออีกคนสวนขึ้นมาจนจุก ระหว่างนั้น ดวงตาคู่สวยได้เห็นแววตาอันแสนร้ายกาจ มินยุนกิคนจืดชืดเปลี่ยนเป็นผู้ชายรสขมฝาด มือขาวผลักไหล่แทฮยองให้ลุกออกจากตัวจนล้มไปนอนบนเตียงนุ่ม แทฮยองพยายามขยับตัวลุกด้วยความมึนงง และฤทธิ์เหล้าที่ยังอยู่ทำให้การเคลื่อนไหวช้า รู้ตัวอีกที สองขาก็ถูกแยกออกเสียแล้ว
"มัวทำบ้าอะไรอยู่ คิดอะไรอยู่หรอแทฮยอง?"
"...อึก"
"คิดว่าเอาตัวเข้าแลกแล้วจะเจอคำตอบอะไร ฉันพูดไปแล้วนี่ ว่าเราเลิกกัน"
คำว่าเลิกกันทำให้แทฮยองหัวตื้อไปหมด เขาหยุดทำทุกอย่าง ยุนกิเชยปลายคางมนของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขา ลมหายใจเข้าออกถี่ๆทำให้แผ่นอกบางๆเคลื่อนไหว ผิวสีแทนยิ่งออกสีแดงจนสวยงดงามเพราะเหล้าที่เจ้าตัวดื่มเข้าไป แทฮยองกลืนน้ำลายลงคอ มินยุนกิสอดบางสิ่งเข้ามาในตัว มือเล็กกำผ้าปูแน่น
"ฮึก..อือ ผมบอกแล้วไงว่าพี่รักผม ผมไม่เข้าใจว่าทำไม"
.
.
"ทำไมเราต้องเลิกกัน"
"ลืมๆฉันไปไม่ได้?"
"..."
"อีกอย่าง ฉันไม่ได้รักนายแล้วจริงๆ ปล่อยฉันไปได้แล้วแทฮยอง"
ยุนกิกระซิบข้างใบหู ก่อนจะหันมาสบตากับดวงตาอันว่างเปล่าของแทฮยอง ดวงตานั้นสั่นระริก จ้องกับแววตาเรียบเฉยเช่นเคย ยุนกิใจร้ายมากเกินไปแล้ว ใจร้ายที่สุด
"โกหก.."
เสียงอันแหบพร่านั้นเข้ามาในโสตประสาทของยุนกิ เขาไม่ตอบอะไรอีกคน เพียงแค่จับเรียวขากระชากเข้าหาตัว กดส่วนนั้นลงไปช้าๆจนลึก แทฮยองส่งเสียงร้องพลางส่ายหน้า ความเจ็บปวดที่ได้รับมันขมปร่า จนแทฮยองแทบอยากจะอ้วกออกมาอีกแล้ว มือเล็กยันหน้าท้องขาวแกร่งไว้
"อ๊ะๆ อา ยุน ยุนกิ ลึกเกินไป! มะ--ไม่"
อีกคนเริ่มขยับเข้าออก ยุนกิพ่นลมหายใจ เมื่อภาพที่มองเห็นยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาจนส่วนนั้นยิ่งคับพองช่องทางที่บีบรัดอย่างเอาใจ แทฮยองมุมนี้โคตรจะดี มุมที่เขาชอบที่สุด เวลาเรามีอะไรกัน เขาชอบมองจากด้านบนมากกว่า
ยิ่งสายตาเว้าวอนที่เชยขึ้นมามอง
ให้ตายสิ
"ยุน! อื้อ ส-เสียว อ๊ะๆ"
ร่างกายขยับเคลื่อนสีไปกับผ้าปูตามแรงกระแทกที่ทำให้ร่างสั่นคลอน แทฮยองจุกจนแทบบ้า มินยุนกิที่แสนจืดชืดในเวลาปกติ จะมีใครรู้บ้างไหมว่าเวลาอยู่บนเตียงเร่าร้อนยิ่งกว่าใคร
แต่ใครจะรู้กัน ในเมื่อมีแค่แทฮยองที่ได้เจอ
มือขาวที่มีเส้นเลือดปูดโปน รั้งแทฮยองเข้ามาจูบ พวกเขาชอบจูบกันมากที่สุด มันคือวิธีแสดงความรักเมื่อก่อนตอนที่คบกัน เพราะยุนกิไม่ชอบพูด แทฮยองเองก็ติดใจรสจูบ ดังนั้นเขามักโหยหาจูบกันเสมอเวลาทำรักกันแบบนี้
"อา.."
ริมฝีปากทั้งสองที่ผลักกันประกบดูดเม้ม แทฮยองกัดริมฝีปากล่างของยุนกิเบาๆ ส่วนนั้นยังคงเชื่อมกัน แทฮยองโอบรั้งคอของยุนกิที่คร่อมไว้อย่างโหยหา เขากกกอดเอาไว้แน่น ไม่อยากให้ยุนกิหายไป ลมหายใจอันกระเส่า มาจากจูบและการไสกายช้าๆของยุนกิ พวกเขาจูบกันนาน และไม่นานริมฝีปากทั้งสองก็ผละออกจากกัน น้ำสีใสเป็นสายเล็กๆเชื่อมติดมาเล็กน้อย ร่างกายแทฮยองที่นอนนิ่งกระุกเล็กน้อยเมื่อบางอย่างฉีดเข้ามาภายใน ดวงตาคู่สวยมองยุนกิที่ขยับเข้ามาจนหน้าผากทั้งสองชิดกัน
แววตาไร้ความรู้สึกใดๆจ้องกับแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก ขอบตาของแทฮยองแดงก่ำ เขาอยากจะหูหนวกเสียเดี๋ยวนี้
"ฉันไม่ได้รักนายแล้วจริงๆ แทฮยองอา"
"..."
"เลิกเอาตัวเองเข้ามายุ่งกับฉันเถอะ เจ็บตัวเปล่าๆ"
그냥 잊을래
คือนยัง อิจจึลแร
ฉันแค่ต้องลืมเธอไปซะ
너의 맘도 알고 싶어 boy
นอเอ มัมโด อัลโก ชิพพอ boy
ฉันอยากจะรู้ข้างในใจของเธอ
그냥 잊어줘
คือนยัง อิจจอจวอ
เธอเองก็แค่ต้องลืมฉันไปเหมือนกัน
Baby Please don’t go
ที่รัก ได้โปรดอย่าจากกันไป
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น