ทันทีที่พ้นบานประตูบ้าน ร่างผอมของชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆก็ถูกกระชากโดยมือหยาบกร้าน ดวงตาคู่สวยมองผู้ชายที่เป็นเจ้าชีวิตเขามาสักพักแล้ว ข้อมือเล็กสะบัดออกให้หลุดจากการเกาะกุม แม้ว่าจะถูกมองด้วยสายตาดุๆอยู่ก็ตามที
ดวงตาแข็งกร้าวมองสำรวจไปทั่วตัวคนที่มีกลิ่นเหล้าฉุนทั่วตัวอย่างปกปิดไม่มิด ร่างกายที่ผอมกว่าผู้ชายทั่วไปในเสื้อเชิ้ตสีแดงสดปลดกระดุมออกไปกว่าสามเม็ดบน ส่งผลให้เห็นตั้งแต่ลำคอสีนวลไปจนเกือบถึงหน้าอก
"โอ้ย!"
เสียงร้องของอีกฝ่ายไม่ได้ทำให้เขาคิดจะหยุดสงสาร ไม่ใช่ว่าเขาจะหึงหวงโดยไร้เหตุผลกับอีแค่ปลดกระดุมมากไป ถ้าหากมันไม่มีรอยลิปสติกหลากสีบนลำคอเนียนๆนั่น ไหนจะกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงปนมากับกลิ่นเหล้าอีก
จองกุกลากอีกคนไปที่ห้องของเขา เดินขึ้นบันไดด้วยความทุลักทุเล เนื่องจากอีกฝ่ายทรงตัวไม่ค่อยอยู่ แทฮยองผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด เขาเกือบจะสะดุดบรรไดล้มหากไม่มีจองกุกคอยรั้งไว้และพาขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
สู่ห้องของจองกุก
ห้องที่แทฮยองไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนานเพราะต่างฝ่ายต่างยุ่ง จองกุกทำงานหนักบินไปมาตลอด ส่วนเขาก็ไม่เคยจะอยู่บ้าน ไปนอนกกสาวบ้างอะไรบ้าง แต่นั่นไม่สำคัญเท่าการที่รู้ว่าจะต้องเข้าไปในห้องของคนคนนี้
"ปล่อย"
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับ แทฮยองพยายามขัดขืนตัวเต็มที่ เขาเป็นมนุษย์ และเขามีความรู้สึก ร่างผอมดิ้นรนจนสำเร็จ เขาหลุกจากก่ารเกาะกุม หลังจากที่จองกุกแตะลูกบิดประตู แทฮยองรีบพุ่งตัว วิ่งอย่างเร็ว แต่ก้าวนึงที่ช้ากว่า
ร่างกายบอบบางถูกจับได้และฉุดกระชากจนสุดท้ายก็ต้องเข้ามาในห้องกว้างๆห้องนั้น จองกุกเหวี่ยงแทฮยองให้นอนลงไปบนเตียงนุ่ม หันไปล็อคประตูห้องอย่างไม่เร่งรีบ แม้ว่าในตอนนี้ แทฮยองกำลังส่งเสียงออกมาอย่างร้ายกาจทั้งคำด่าทอและคำสบถ
อย่างกับหมาเห่า
หนวกหูสิ้นดี
จองกุกคิด เขาเอามือมาอุดหูไว้ เมื่อแทฮยองตะโกนดังลั่น ที่บ้านของเขาไม่มีใครสนใจเสียงร้องของแทฮยองหรอก เพราะคนใช้ทุกคนได้รับคำสั่งมาว่าอย่ายุ่งกับจอนจองกุกเวลาทำโทษสัตว์เลี้ยงของเขา ขาภายใต้กางเกงนอนยาวเนื้อผ้าดีตรงดิ่งไปที่ร่างของคนที่อยู่บนเตียง
"เห่าบ้าอะไรนักหนา หนวกหู"
"ไอ้--อื้อ" ริมฝีปากทาบทับลงไปประกบอย่างเหมาะมั่น จองกุกใช้มือดันท้ายทอยของคนที่ทำผิดให้เข้าหากัน ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดกวาดไปทั่วโพรงปาก ดุนดันลิ้นที่อยู่ๆนิ่ง แทฮยองพยายามจะสะบัดหน้าหนีแต่แรงบีบบังคับทำให้เขาต้องอยู่นิ่งๆรับจุมพิตอันแสนเร่าร้อนนั่น
นานเนิบและอ้อยอิ่งจากเร่าร้อนแปรเผลี่ยนเป็นเบาบางลง มือหยาบกร้านเลื่อยจากท้ายทอยลงไปที่สะโพก ลูบวนไปมา ก่อนจะผละริมฝีปากออกจากกัน
และได้ยินเสียงหอบหายใจจากคนที่หมดสภาพอย่างชัดเจน
"จองกุก.."
"อะไร"
"ฉันขอโทษ ปล่อยฉันไปเถอะ นะ" เสียงนั้นเรียกอย่างเว้าวอนขอ แทฮยองช้อนตามองคนที่กำลังเล่นบทเป็นเจ้านายของเขา หากแต่สิ่งที่ได้กลับมา ไม่ใช่สิ่งที่ขอ ตรงกันข้าม ข้อเท้าของแทฮยองถูกมือสองข้างกระชากอย่างแรงโดยไม่ทันตั้งตัว
เสียงเตียงดังครืนจากการไถลของร่างที่โดนรังแก แทฮยองพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่สุดท้ายก็โดนกดทับด้วยร่างที่คร่อมอยู่
มือเย็นๆนั่นแตะที่รอยลิปสติกบนลำคอ แทฮยองกลืนน้ำลายลงอย่างลำบากเมื่อเห็นแววตาที่ส่งมา เหมือนกับจะกดเขาให้จมลงไป จองกุกโกรธ และแทฮยองรู้ตัวว่าเขาจะต้องเป็นเหมือนหลายเดือนก่อนแน่ๆ
"เวลาที่นายได้มีความสุขจากการใช้ผู้หยิงพวกนั้นรองรับอารมณ์น่ะ ดีรึเปล่า?"
".."
"ตอบมาสิ เด็กน้อย"
"อืม"
"งั้นถ้าฉันใช้นายรองรับอารมณ์บ้าง คงไม่ว่ากันนะ"
"อย่า!!!"
ไม่ทันเสียแล้ว จอนจองกุกไม่คิดจะฟังเสียงร้องเรียกอะไรทั้งนั้น เขา่กระชากคอเสื้อที่ปลดกระดุมลงมาจนถึงหน้าอกให้มันแหวกไปอีก เสียงกระดุมหลุดออกจากกันทำให้รู้สึกดี จองกุกเงยหน้ามองแทฮยองที่ยังคงดิ้นรนหาทางจะรอดพ้นแม้ว่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันปล่อยให้ทำสำเร็จ
เสื้อเชิ้ตสีสดถูกปลดกระดุมออกจนเห็นแต่แผ่นอกบางๆและหน้าท้องแบนราบ ร่างกายผอมถูกกดให้จมดิ่งกับเตียงนุ่มมากกว่านี้ ข้อมือทั้งสองถูกมือของจากกุกกดลงกับข้างๆ ก่อนใบหน้าหล่อเหลาจะขยับเข้ามาใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจ จมูกโด่งซุกกดเข้าที่ลำคอเนียน และเมื่อเห็นรอยลิปสติก ฟันคมก็ขบลงทับร่องรอยนั้น ลิ้นดุนดันดูดเม้มไปทั่วลำคอแสดงความเป็นเจ้าของ
ก่อนจะผละออกมา จองกุกลุกขึ้นนั่งทับร่างของคนที่มีแต่กลิ่นเหล้าเต็มกายไปหมด แทฮยองนอนนิ่งหันหน้าไปมองทางอื่น เขาไม่กล้าสบตากับจองกุกในตอนนี้ เหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังเย้ยหยันเขาอย่างไรอย่างนั้น ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มพึงพอใจเมื่อพบว่าร่องรอยนั้นค่อนข้างชัดเจนเป็นจ้ำแดงๆไปทั่ว
ถัดมาไม่ทันตั้งตัว แทฮยองก็ถูกมือหนากดไหล่เอาไว้ด้วยแรงมากมาย จนเจ็บไปหมด ฟันขาวกัดลงบนริมฝีปาก เมื่อจองกุกเริ่มขยับใบหน้าเข้ามาเรื่อยๆ และเข่าใกล้กับแผ่นอกบาง ดวงตาคมเงยมองใบหน้าที่หันข้างอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหันมาสนใจเม็ดสีหวานที่อยู่บนแผ่นอกสองจุด
ลิ้นร้อนแลบออกมาแตะเข้าที่ข้างใดข้างหนึ่ง เลียเบาๆและสังเกตคนที่ถูกกดไหล่ไว้ แทฮยองเม้ปากแน่น ยังคงพยศเสมอ เป็นหมาที่พอตามใจเข้าหน่อยก็ดันเลี้ยงไม่เชื่องซะได้ แต่ไม่เป็นไร จองกุกจะทำให้เชื่องเอง
มือหยาบผละจากไหล่ข้างนึงตรงเข้ามาที่เม็ดสีหวานอีกข้าง ลูบไล้วนไปมาอย่างอ้อยอิ่งจนสักพักร่างที่ถุกทาบทับก็เริ่มอยุ่ไม่สุข แทฮยองบิดตัวไปมา หายใจดังขึ้น ซึ่งนั่นก็ทำให้ประธานบริษัทยักษ์ใหญ่พอใจ
มือหนาเลื่อนลงต่ำไปที่หน้าท้องบาง และเลื่อนไปบีบฟ้อนเฟ้นที่บั้นท้ายกลมนุ่ม เสียงกดจูบดังจนทำให้ร่างที่ถูกกระทำรู้สึกเขินอาย แทฮยองไม่อยากจะเล่นตามเกมที่ผู้ชายคนนี้สร้าง
ประวัติศาตร์กำลังจะซ้ำรอย
"อื้อ" แรงหนักๆที่บีบเข้ากับบั้นท้ายของเขาทำให้แทฮยองหลุดร้องออกมา มันเจ็บ ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด แต่ดูเหมือนว่าจอนจองกุกจะไม่รับรู้อะไร เขาสนแค่ตนเองเท่านั้น เมื่อใช้มือบีบจนพอใจก็เริ่มปลดกระดุมที่เสื้อตนเองบ้าง
กลัดกระดุมลงไปทีละเม็ดอย่างไม่รีบร้อน ก้มลงมองร่างที่นอนนิ่งหมดสภาพ ใบหูแดงก่ำจากความเขินอายนั่นทำให้เขายกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ร่างกายผอมขยับไปไหนไม่ได้เพราะจองกุกทับอยู่ด้านบน แทฮยองได้แต่กำผ้าปูที่นอนพยายามจะฝืนกายออกไปจากพันธนาการ แต่มันก็ไม่เป็นผล แทฮยองยังไม่สร่างเมาเลยด้วยซ้ำ
ลำพังแค่มองหน้าจอนจองกุกให้ชัดก็ยากพอแล้ว นับประสาอะไรกับการพยายามจะผลักอีกคนให้ออกห่าง
จอนจองกุกเอาจริงแน่ๆ
และแทฮยองกลัว
มือทั้งสองสอดผ่านเรียวขา กระชากให้แทฮญองถดตัวเข้ามา ก่อนที่จองกุกจะแตะลงที่กางเกงเนื้อผ้าดี และจัดการไปนานนัก สุดท้ายมันก็ไปกองอยู่ใต้เตียง ตอนนี้แทฮยองมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีแดงหลุดหลุ่ยกับชั้นในซึ่งมันคงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วเมื่อจองกุกเริ่มบีบคลึงสิ่งที่อยู่ด้านในผ่านเนื้อผ้าส่งผลให้ริมฝีปากที่เม้มแน่นหลุดครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้
"อือ..อึก"
มือร้อนนวดคลึงพลางมองใบหน้าของคนใต้ร่างที่เริ่มมีอารมณืร่วม หลังจากนั้นจึงใช้มือเกี่ยวชั้นในให้ออกไปให้พ้นทาง กายบอบบางสะดุ้งเมื่อสัมผัสร้อนๆจับที่ส่วนที่แข็งขืนกลางลำตัว ไม่รอช้าจอนจองกุกจัดการรูดมันขึ้นลงช้าๆ มองดูร่างที่บิดไปมาด้วยแรงอารมณ์ หมาน้อยของเขากำลังเชื่อง แทฮยองส่งเสียงออกมาอย่างน่าอาย
ก่อนที่จะหยุดอยู่เพียงแค่นั้น โดยที่แทฮยองยังไม่เสร็จ จอนจองกุกขยับออกห่าง เขาลุกออกจากตัวของคนใต้ร่างไป ปล่อยให้อีกฝ่ายบิดเร้าอยู่แบบนั้น แต่แทฮยองใช่ว่าจะไม่รู้อะไร ทันทีที่จองกุกออกไปจากตัว มือเรียวก็รีบคว้าส่วนกลางลำตัวเพื่อทำให้ตัวเองเสร็จ หากแต่ข้อมือกลับถูกดึงรั้งไว้โดยคนที่เป็นเหมือนเจ้าชีวิตจองกุกจับข้อมือทั้งสองข้างมามัดไว้ด้วยกันด้วยผ้ายาวๆที่เขาไปหยิบเมื่อครู่
"ไอ้--" แทฮยองสบถออกมาหลังจากถูกมัด และตอนนี้เขาก็ยังไม่เสร็จ และคงจะต้องทนทรมาณไปอีกนานกว่าจองกุกจะพอใจ
"อุตส่าห์เอาหมาจรจัดมาเลี้ยงให้เป็นหมาบ้านแล้วแท้ๆ ทำไมยังติดนิสัยหมาจรจัดมาอีกล่ะ หื้ม?" นิ้วเรียวยาวดีดเข้าที่หน้าผากดังเป๊าะ แทฮยองนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะมองอีกคนด้วยสายตาคาดโทษและเขาก็ได้สายตาเช่นเดียวกันกลับมา
จอนจองกุกไม่เคยเห็นคิมแทฮยองเป็นคนเลยรึไง เอะอะก็หมาๆตลอด ทำไมเขาจะต้องโดนไปเปรียบเทียบกับสัตว์สี่ขาหน้าโง่นั่นด้วยนะ ให้ตายเถอะ
"คอยดูนะถ้าฉันหลุดไปได้ จะ โว้ย ไอ้ห่านี่--" เอี่ยวตัวหลบเมื่ออีกฝ่ายจะดีดหน้าผากอีกครั้ง
"ด่าเจ้านายได้ยังไง เดี๋ยวเถอะ"
"เลิกเรียกฉันไปเปรียบกับหมาสักที นี่คนนะไม่ใช่หมา"
"ก็ทั้งหน้าทั้งนิสัยทั้งสายตาของนายเหมือนจะตายไป" ชายหนุ่มพูดพลางยกยิ้ม เขาหันไปหยิบสิ่งที่อยู่ในลิ้นชักหัวเตียง เจลล่อลื่นกับกล่องขนาดกลางที่แทฮยองรู้ดีว่าในนั้นมันมีอะไร
"นี่.."
"ช่วงที่ฉันไม่อยู่ดูเหมือนนายจะติดสัตว์นะแทฮยองอา อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายหนีไปเที่ยวไหนมา" สายตาคาดโทษพร้อมรอยยิ้มมีเลศนัยทำให้แทฮยองรู้สึกขนลุก ร่างผอมพยายามจะแกะปมเชือกออกแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อพบว่าร่างของเขาถูกกระชากให้นอนลงไปกับเตียงนุ่ม กดให้จมเตียงจนแทบหายใจไม่ออก แทฮยองได้ยินเสียงเหมือนจองกุกจะทำอะไรสักอย่าง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดี
ปลอกคอคล้ายปลอกคอสุนัขถูกถือไว้ในมือเรียว คนด้านบนแลบลิ้นเลียริมฝีปาก แทฮยองถูกสวมมันลงบนลำคอที่มีรอยเป็นจ้ำๆ มันไม่ใช่ปลอกคอธรรมดาๆ แต่มีโซ่เส้นเล็กๆคล้องไว้กับเสาหัวเตียง
"ล่ามโซ่เอาไว้แบบนี้ ชอบไหมแทฮยองอา"
"..!!!"
ร่างกายที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีแดงสวมอยู่ถูกพลิกให้หงายคว่ำไปกับเตียง ก้นนุ่มนิ่มน่าบีบฟ้อนเฟ้นถูกยกขึ้นมา ใบหน้าสวยแนบไปกับผ้าปูที่นอน ก่อนจะรู้สึกถึงความเย็นที่แตะเข้ามาในช่องทางด้านใน
นิ้วมือยาวชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นสอดเข้าไปอย่างรวดเร็ว พร้อมความกระวนกระวายของผู้ถูกสอดใส่ จากหนึ่งนิ้วเพิ่มมาเป็นสองนิ้วและสามนิ้ว
"อ๊ะ อึก..." จองกุกวนนิ้วไปมาขยับเพื่อให้ช่องทางขยายขึ้นจนน่าจะพอแบกรับสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วสามนิ้วได้แล้ว เขาจึงถอนนิ้วออกมา และจับปลายส่วนบนของเขาจ่อเข้ากับช่องทางสีหวานตรงหน้าและเพียวชั่วพริบตามันก็ถูกสอดและกลืนกินเข้าไปในช่องทางรัดแน่นนั่น
"อ๊า!" เพราะการสอดใส่ไปรวดเดียวแม้จะมีการเตรียมการไว้แล้วแต่มันก็ยังเจ็บมากอยู่ดีๆ ใบหน้าของแทฮยองขึ้นสีแดงจัด หยดน้ำตอคลอเบ้า ปากบางส่งเสียงครางตามแรงที่ขยับจากด้านหลัง
เข่าเนียนเปลือยเปล่าถูกเสียดสีไปกับพื้นผ้าปูเตียง จากการส่งแรงของจองกุก จากเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงมากขึ้น แทฮยองส่ายศรีษะไปมาจนผมเผ้ายุ่งไปหมด เมื่อความร้อนข้างในพุ่งเข้ามาจนกระแทกถูกจุดกระสัน เสียงเตียงขยับดังปะปนกับเสียงครางของแทฮยอง
"อืออา..อ๊ะ"
ก่อนที่จะกระแทกเข้าที่จุดกระสันอีกครั้งจนแขนสองข้างที่ถูกมัดซึ่งกำลังใช้ยันตัวอยู่ไถลลงจนทำให้แทฮยองแนบไปกับเตียงอย่างน่าสงสาร เสียงหอบดังพร้อมแรงเคลื่อนที่ของคนด้านหลังเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้นก่อนที่ร่างกายท้งสองจะกระตุก
จอนจองกุกปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในช่องทางอันบอบช้ำ ร่างกายของคนที่เขาชอบเปรียบเปรยว่าเหมือนสุนัขอ่อนปวกเปียก แทฮยองครางในลำคอเบาๆ แผ่นอกบางเต็มไปด้วยรอยรักกระเพื่อมขึ้นลง
แต่ส่วนกลางลำตัวของคิมแทฮยองยังคงชูชัน เนื่องจากไม่ได้รับการปลดปล่อย จองกุกมองสายตาเว้าวอนที่เหมือนจะบ่งบอกว่าไม่ไหวแล้วของร่างปวกเปียก ชายหนุ่มยกยิ้มก่อนจะขยับเข้าหา ดึงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงจะด่าทอหรือดิ้นรนขัดขืนเขาเข้าหา บั้นท้ายมนทาบทับลงบนส่วนนั้นที่ยังเปลือยเปล่าทั้งคู่ แทฮยองไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร
จมูกโด่งคลอเคลียกับปลอกคอที่มีโซ่ยาวๆเชื่อมไว้ เสียงหอบที่ดังออกมาอย่างไม่เขินอายของคนบนตักทำให้เขารู้สึกดี ลิ้นของแทฮยองแลบออกมานิดหน่อย อา..ให้ตายเถอะ ขนาดเหนื่อยยังเหมือนสุนัขแบบนี้ นี่มัน..
"แทฮยองอา.."
"อือ..อะไรอีกล่ะ"
"นายกำลังอดทนอยู่"
"ฮึ ก็รู้นี่ รีบทำให้มันเสร็จๆเร็วเข้า ฉันเหนื่อยแล้ว" เสียงนั้นพูดอย่างอ่อนแรง เพียงแต่จอนจองกุกสังเกตได้ว่าอีกฝ่ายทรมาณมากแค่ไหน ใบหูที่แดงก่ำนี่คือคำตอบ ใจจริงก็อยากจะทำให้แทฮยองหายทรมาณ
แต่ในเมื่อแทฮยองกำลังโดนเขาทำโทษอยู่ เขาคงต้องใจแข็งล่ะนะ
"ฉันเสียใจนะที่นายหนีไปติดผู้หญิงตอนฉันยุ่งๆน่ะ"
"..."
"หมามันก็ต้องซื่อสัตย์กับเจ้านายสิแทฮยอง"
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่หมา--" เสียงนั้นขาดช่วงไปเมื่อคางของชายหนุ่มเกยลงบนลาดไหล่กว้างสมเป็นผู้ชาย ส่วนมือก็กอดเกี่ยวเอวคอดเหมือนผู้หญิงเข้ามาใกล้ตัว สูดลมหายใจ กลิ่นเหงื่อชื้นปนเปไปกับกลิ่นเหล้าและผู้หญิงพวกนั้น
"ทรมาณมากรึเปล่า" นิ้วยาวกดลงที่ส่วนหัวของกลางลำตัว แทฮยองเม้มปาก ให้ตายเถอะนี่มันแกล้งกันชัดๆ
"อืม"
"อยากให้ช่วยไหม?"
"ถ้าไม่ติดว่ามือฉันโดนมัดอยู่คงทำเองไปนานแล้ว รีบทำ"
"ถ้าฉันช่วยนายครางต้องครางให้น่าฟัง ถ้าไม่ฉันจะหยุด" มือเรียวคว้าส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนค่อยๆลูบมันช้าๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นจังหวะเร็วขึ้นไปอีก ร่างที่นั่งอยู่บนตักเผลอเอาขาหนีบกันด้วยความเสียวซ่าน แทฮยองเชิดหน้าขึ้น เมื่อใกล้จะถึงจุดปลดปล่อยแต่แล้วมือนั้นก็หยุดลงอีกครั้ง ตามมาด้วยฟันคมที่ขบหูแดงซ่านของแทฮยอง
"อ๊ะ..อือ อ... อา..."
"เรียกเจ้านายสิ เจ้าหมาน้อย"
ตอนแรกแทฮยองก็กะว่าจะไม่ทำตามที่จองกุกสั่ง แต่เมื่ออีกคนเริ่มเล้าโลมพร้อมกับกดส่วนปลายเอาไว้มันยิ่งบีบให้เขาไม่มีทางเลือก นิ้วยาวขยี้ปลายส่วนหัวจนมีน้ำไหลออกมานิดหน่อย แทฮยองเบ้ปาก มันเสียวซ่านจนเขาอยากให้มันเสร็จไปเร็วๆ ปวดตรงนั้นไปหมด เขากำลังจะไม่ไหวแล้ว
"อือ..อ..อ๊ะ เจ้า..เจ้านาย..อ๊า"
ในที่สุดจองกุกก็ช่วยให้แทฮยองปลดปล่อยได้ในที่สุด ร่างบางหอบหนัก ใบหน้าและหูแดงซ่าน ร่างปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงถูกจับให้ล้มลงไปนอนหงาย มือแกร่งกระชากข้อเท้าเข้าหาจนแทฮยองตัวลอยหวือ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อพบว่าจองกุกกำลังจะทำสิ่งนั้นอีกแล้ว
"นายทำฉันขึ้นอีกรอบแล้วรับผิดชอบด้วยแล้วกันคิมแทฮยอง"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น